harrotasuna hitz korapilatsua da, modu tradizionalean bi bertsiotan entzun duguna, oso ezberdinak, zein harroa zaren, zein harro sentitzen naizen zutaz, bata oso negatiboa, bestea oso positiboa,
argi dago biren bertsio positiboena berreskuratu eta bereganatu nahi dugula, eta bertsio hobeago batean pentsatzera animatzen zaitugu, harrotasun sanoa, edo harrotasun apala, oximoroi bitxia,
nork ez du sentitu nahi segurtasun- eta konfiantza-sentsazio hori bere gaitasunetan, ziurrenik aurre egin behar dien zailtasunen aurrean?

gaitasun hori, osasuntsu dagoenean, esaldi loriatsu batean itzul daiteke, udare limonera naiz, bizitza-bide baten berrezagutza kondentsatzen duen esaldi bat, nik bakarrik dakit zer kostatu zaidan hona iristea, nik bakarrik dakit zer utzi behar izan dudan bidean, zer kostatu zaidan gaitasun hori garatzea, porrot egin dudan aldietan, zeharkaldi honek zentzurik eta amaierarik ez zuela sentitu dudan aldietan, horregatik sentitzen naiz harro naizenagatik, sentitzen dudanagatik, nire azalaren poro bakoitzean sartzen naizelako,
eta askotan hitzez ere kontatu behar izaten dut, partekatu besterik ez dut egin behar, ez baita nire barruan sartzen.

beti boterezko bi hitzekin hasten den emozio hori, ni naiz, osasuntsua denean beste errealitate handiago batera zabaltzen da, ni naiz udare-limonera, ni naiz, bai, eta zu izan behar zara udare-limonera ere, nik ezagutzen zaitut-baina bidaia hori beste emozio baten parte da, eta beste gaitasun baten zati, eko-sistema handiagoaren ulermena, zeinaren parte naizen eta elkarrekin lagun diezaiokegun.

nor da zuretzat gaitasun berezi horren sinbolo?